EARTH

Erik & Petra Hesmerg

Lightspace 20 years Tamar Frank

Gesprek met de kunstenaar

Gespreksleider:  Luuk Heezen

(Mr Motley online magazine/podcast)

Met o.a.

Veronique Hoedemakers
(redacteur & schrijver van Tamar Frank lightspace 20 years)

John Prop
(Polderlicht)

Tijdens de lente-equinox waarin dag en nacht precies even lang zijn, presenteert Tamar Frank haar oeuvre-publicatie Lightspace 20 years Tamar Frank. U kunt deze presentatie bijwonen tijdens de opening van haar solotentoonstelling Equinox.

Het werk van Tamar Frank gaat over licht en ruimte. Sinds haar afstuderen in 1997 heeft zij zich ontwikkeld als kunstenaar en talloze werken gemaakt op locatie. Veel van haar lichtinstallaties hadden een tijdelijk bestaan. Nu, twintig jaar later, komen alle werken terug in een boek. Dat is meer dan alleen een oeuvre-overzicht: in het hart bevindt zich een glow in the dark kunstwerk dat zich openbaart in het donker.

De tentoonstelling en het boek vullen elkaar aan en geven inzicht in het werk en de werkwijze van Tamar Frank. Een handgeschreven tekst over haar werk van de Nederlandse kunstenaar JCJ Vanderheyden wordt tentoongesteld evenals de multiple In Lucem. Dit is een wandpaneel dat zij in een oplage van 20 exemplaren ter ere van haar jubileum ontwikkelde (waarvan nog enkele exemplaren verkrijgbaar). Ook zullen er voor het eerst prints van haar werk in groot formaat tentoongesteld worden. Foto’s die 20 jaar lang slechts documentatiemateriaal waren, krijgen een nieuw bestaan als zelfstandige kunstwerken.

Deze tentoonstelling en boekpresentatie is mede mogelijk gemaakt met de steun van:

During the vernal equinox where day and night are equally long, Tamar Frank will present her oeuvre publication Lightspace 20 years Tamar Frank. You are cordially invited to attend this book presentation during the opening of her solo exhibition Equinox.

Tamar Frank’s work is about light and space. Since her graduation in 1997 she has developed as an artist producing numerous site-specific works. Many of her light installations only had a temporary existence. Now twenty years later all her works are brought together in a book. This is more than just a retrospective: in the heart of the book you can find a glow in the dark artwork which reveals itself in darkness.

The exhibition and book complement each other and give insight in Tamar Frank’s work and working methods. A hand-written text about her work written by the Dutch artist JCJ Vanderheyden will be exhibited together with the multiple In Lucem. This is a wall panel that she developed for her anniversary in a series of 20 pieces. In the solo exhibition EquinoxTamar Frank will also present large scale prints of her work for the first time. Photos which for 20 years have only served as documentation are given new life as independent artworks.

This exhibition and book presentation are made possible with the support of the Amsterdam Art Foundation

30 Years glass & ceramic works in Amsterdam

Opening

24 March, 16:00 – 19:00

Lecture by Jassu Kaneko

7 april, 14:00 – 15:00

'the only Material Realist in the village'

Hans Walraven is een materiaalrealist, de verfstreken van acryl die hij gebruikt worden prefab gefabriceerd op een glasplaat en daarna, daar waar nodig, op het canvas aangebracht. Voldoen ze niet dan worden ze er zonder pardon weer van afgetrokken. “Voor iedere verfstreek tien anderen zullen we maar zeggen. Ik voel me soms meer een muzikant waarbij alle noten (verfstreken) autonoom blijven, en toch samen een harmonisch geheel vormen, voorzien van de nodige dissonanten”.

___________________________________________

Waarom deze werkwijze? 

Hans Walraven: Iemand moet het doen. Ik voel me ‘the only Material Realist in the village’ zogezegd. Soms begin ik met een idee. Platte nieuwsgierigheid speelt ook een rol: waar gaat het naar toe met het lege canvas, hoe geven we daar een draai aan? Niet minder belangrijk: al doende bezig zijn met het oplossen van problemen, het wegwerken van ongelukken en uiteindelijk hopen dat het resultaat niet leidt tot een schilderij dat alle andere schilderijen overbodig maakt, want dan rest mij niets dan ledigheid.

.

SENECA

We are pleased to present “SENECA”, the third solo exhibition at the gallery by Gato.
This time the Spanish painter living in Amsterdam focuses around the figure of the roman stoic philosopher, writer and politician, who was forced to commit suicide in 65 CE. by emperor Nero.

The almost monochromatic paintings characterized by simplicity and mystery have an archaic presence. The core of the painting is built up with horizontal stripes applied with a wet brush dripping naturally and adding a dynamic quality to the elemental form.

The exhibition also includes recent ink drawings on old paper, conceived as independent works and not as sketches for paintings. The traces of time visible on the paper emphasize the beauty of the impermanent.

Besides as an hommage to the influential philosopher, the exhibition can also be seen as a meditation on time and on the relevance of art and philosophy in a world who, like Seneca’s world, is undergoing huge changes.

We zijn verheugd om “SENECA” te presenteren, de derde solotentoonstelling van Gato in de galerie. De Spaanse, in Amsterdam wonende schilder, richt zich dit keer op de figuur van de Romeinse stoïcijnse filosoof, schrijver en politicus die in 65 na Chr. zelfmoord pleegde op bevel van Keizer Nero.

De bijna monochrome schilderijen die zich kenmerken door hun eenvoud en mysterie, dragen een archaïsche aanwezigheid in zich. De kern van de schilderijen is opgebouwd uit strepen die aangebracht zijn met een natte penseel zodat er op een natuurlijke manier druppels ontstaan die een dynamiek toevoegen aan de elementaire vorm.

Tijdens de expositie zijn er ook recente inkttekeningen te zien op oud papier, die als zelfstandige werken bedoeld zijn en niet als een schets voor een schilderij.Het oude papier, door de tijd aangetast, benadrukt de schoonheid van het vergankelijke.

Behalve als een hommage aan een invloedrijke filosoof kan de expositie ook gezien worden als een meditatie over de tijd en over de relevantie van kunst en filosofie in een wereld waar, zoals in Seneca’s tijd, belangrijke veranderingen plaats vinden.

The Blue Reach || Paintings on the blue hour

The Blue Hour is the short period of time after sunset where the surroundings are colouring blue and it is hard to say whether it is radiating or enlightend from outside. This ambiguous situation was the starting point for Peter Verhaar for a series of paintings wherein there is a main role for depth and surface, sharpness and being out of focus and the shifting of the blue. The work was completed in 2015 and it is the first time that it can be seen and a great pleasure that it will take place in the Angle Gallery.

Het Uur Blauw wordt de korte tijd genoemd vlak na zonsondergang waarbij de omgeving blauw lijkt te kleuren en het in het midden blijft of deze nu wordt aangelicht of zelf licht uitstraalt. Dit kantelpunt is aanleiding geweest voor Peter Verhaar voor een serie schilderijen met een hoofdrol voor diepte en oppervlak, scherpte en out of focus en de veranderingen in blauw. De serie is voltooid in 2015 en voor het eerst dat dit werk nu te zien is . Het is een groot genoegen dat dit plaatsvindt in Angle Gallery.

Werk van Peter Verhaar (1956) is in collecties van het Stedelijk Museum Amsterdam, Stedelijk Museum de Lakenhal Leiden, Rijksmuseum Twente, Instituut Collectie Nederland en privé-collecties in Nederland, Duitsland en de Verenigde Staten.

Places we have been to

Van 14 november t/m 19 december 2015 is in de Angle Gallery Places we have been to met werk van Lucia Luptáková te zien. In deze presentatie toont Luptáková voor het eerst een serie werken gewijd aan Amsterdamse architectuur. De serie bestaat uit typische Amsterdamse portieken en zoals vaker in haar werk, speelt Luptáková met perspectief door van tweedimensionale beelden, driedimensionale installaties te maken. Dit zorgt voor een herkenbare maar tegelijktijd vervreemdende ervaring. Luptáková is geïnteresseerd in de onderhuidse en psychologische uitwerking van architectuur, en de beleving van ruimte staat centraal in haar werk. Ze neemt dit vrij letterlijk en nodigt de kijker vaak uit om staand of kruipend in haar installaties plaats te nemen. Eenmaal binnen, ontvouwt de fysieke ruimte zich ook als mentale ruimte en word je uitgedaagd de ruimte echt op je in te laten werken.

Luptáková ziet Amsterdamse portieken als overgangsplekken; het is niet buiten en niet binnen, tegelijkertijd openbaar en privé. En wanneer je eenmaal de trap hebt beklommen, de ruis van de stad achter je latend, belandt je voor vier op elkaar lijkende voordeuren. Staand in het halfdonkere, kleine halletje dringen zich direct vragen op als: wat zit er achter die deuren? Welke is de goede keuze? Zulke plekken, die op zichzelf architectonisch interessant zijn, beschouwt Luptáková als bron van verhalen, vol spanning en belofte; als places of promise. De Amsterdamse portieken vormen een bijzondere combinatie met de Angle Gallery, die zelf ook een soort overgangsplek is tussen straat en privé.

De Amsterdamse serie is onderdeel van een breder onderzoek door Luptáková naar de rol van architectuur in de eigen herinnering. Dat doet ze op drie verschillende plekken, eerder al in Slowakije en Berlijn, nu voor het eerst in Amsterdam. Ze onderzoekt hoe de beleving van ruimte in ons persoonlijk geheugen en in het collectieve geheugen zich tot elkaar verhouden. In Places we have been to presenteert ze het Amsterdamse deel van het onderzoek.

Mede mogelijk gemaakt door:

Amsterdams Fonds voor beeldende Kunst

Curated by:

Judith Öfner

Life in the universe

“Life in the Universe” is the second solo exhibition of Gato at Angle Gallery Amsterdam.

These paintings are about now and the capacity of painting to describe the world and the ability of painting to conceal the world. They are abstract like the philosophical speculation and like the Oracle of Delphos described by Heraclitos, they don’t explain, nor conceal. The attraction of the infinity results in a jungle of ambiguities were the paths of the day and the paths of the night are coming together. “Everything, says Parmenides, is at the same time full of light and of dark night, both in the same proportions, and there is nothing between “. That which is visible leads us to the invisible. Constantly new Universes are under construction. The truth is a discovering which never ends. The painting is never truly completed. The painter, like the philosopher to Heraclitos, seems like a gold seeker removing a lot of earth to find little. Chaos, order, spirit, matter, stardust : We are Universe.

Gato. Amsterdam 2015.

Licht reflecties

Harm Jan Boven
Leen Kaldenberg
Anke Roder
Els Timmermans

De tentoonstelling LICHT REFLECTIES brengt
4 kunstenaars samen die elk op geheel eigen wijze ingaat op de abstracte mogelijkheden binnen dit thema.

Harm Jan Boven toont inkjetprints op Dibond in kleine oplages en diverse formaten. De sferische foto’s lijken zich in een vloeiende beweging uit te strekken tot ver over de grenzen van het getoonde beeld. De atmosfeer is droomachtig door de onscherpte en de beweging van lichtelementen
in het  Waddenlandschap. De vervreemding staat centraal.

Leen Kaldenberg toont schilderijen in eitempera op linnen en paneel. In de heldere opbouw van zijn schilderijen worden de rustige verfstreken in lange banen over het linnen getrokken. Meditatief is de uitstraling van zijn werk op de grens van abstractie en immaterialiteit. De natuurlijke matheid van de  eitempera-verf toont  in ijle kleurstelling een herinnering aan land, licht en lucht.

Anke Roder toont schilderijen op hout in olieverf en encaustiek. De landschappen in encaustiek
( bijenwas met pigment) en  pasteuze olieverf zijn tot de essentie geabstraheerd. De objectmatige schilderijen verbeelden licht- en kleurwerking van de landschappelijke omgeving van het Waddengebied, zeekusten en nachtelijke firmamenten. Meteorologische observaties en kleurverandering van de seizoenen worden waargenomen en getransformeerd tot kleurklank.

Els Timmerman toont foto’s van waterspiegelingen in de stedelijke omgeving, veelal genomen in Amsterdam bij het IJ. Deze foto’s zijn in onscherpte een weerspiegeling van het schilderdenken. Stadsverlichting wordt gereduceerd tot lichtvlekken in een beweeglijke atmosfeer. Windstilte of opkomende wind bepalen de watertekening.

Solo presentation of Bas Bossinade

Neon installations

The solo presentation Light Works #02 shows the work of Bas Bossinade, with whom Van Bakel in his capacity as an architect regularly collaborates. The work on show consists of fluid neons: dozens of neon tubes holding numerous coloured light lines going up and down. The installation also includes the equipment and the servers that control this visual and auditive spectacle. Standing on the pavement, the exhibit is clearly visible through the glass façade. In this dark season, the gallery manifests itself as a luminous showcase, whereby the works of art interact with the city and its visitors.

Context

Materials to create art include the use of light and movement. Light art requires involvement of the spectator. The spectator’s eye is an instrument of reception, and makes looking at art a dynamic viewing experience. Since the 1960s, this has been accelerated by op art, kinetic art and especially pop art: art movements connecting with the modern street scene. The flashing neon lights on Times Square in New York and in Las Vegas are examples of what inspired artists. Using light and movement had an effect on the size of the artworks: these became installations, often relating to the specific site and situation.

Current and future exhibitions in Maurice van Bakel’s Angle Gallery focus on light art and experiments that explore visual perception.

Solopresentatie Bas Bossinade

Neon installaties

De solopresentatie Light Works #02 is nu gewijd aan Bas Bossinade, met wie Van Bakel in zijn hoedanigheid van architect vaker samenwerkt. Het geëxposeerde werk bestaat uit “fluid neons”: tientallen neonbuizen waarin verschillende gekleurde lichtlijnen klimmen en dalen. Onderdeel van de installatie zijn ook de apparatuur en de servers die dit visuele en auditieve spektakel aansturen. Achter de glazen gevel zijn de getoonde werken ook vanaf de straat te zien. Daarmee manifesteert de galerie zich in dit donkere jaargetijde als een lichtgevende vitrine, waarin de werken een dialoog aangaan met de stad en bezoeker.

Context

Het materiaal waar kunst van wordt gemaakt, is sinds lange tijd uitgebreid met lichtbronnen en beweging. Lichtkunst eist van de kijker een actieve blik. Het oog van de kijker is een instrument in de receptie, waardoor het kijken naar kunst een dynamische kijkervaring is geworden. Sinds de jaren zestig is dat in een stroomversnelling geraakt door opart, kinetische kunst en vooral popart, kunststromingen die aansluiting zochten bij het moderne straatbeeld. De flitsende neonreclames op Times Square in New York en die van Las Vegas zijn voorbeelden van wat kunstenaars inspireerde. De toepassing van licht en beweging had ook gevolgen voor de omvang van het werk: dat werden installaties, vaak gebonden aan de situatie ter plaatse.

Angle Gallery van Maurice van Bakel richt zich met de huidige en toekomstige exposities op die vormen van lichtkunst en andere experimenten die de visuele perceptie onderzoeken.

Installaties & objecten
Ramaz Goiati

Aardse lessen

Het begint als een onschuldige wandeling onder een hemel bewaakt door riante asteroïden.

Al gauw blijkt het kosmische decor een illusie te zijn en zullen we ons moeten toevertrouwen aan de aantrekkingskracht van de aarde, de universele substantie die leven schenkt en terug eist.

Enkele esoterische aanwijzigingen leiden de weg langs een landschap van resten, die door het vuur van het geheugen verkoold lijken.
Surrealistische overblijfselen van een onwezenlijke archeologie getuigen van de strijd en van de menselijke obsessie om sporen achter te laten en die te koesteren.

De enigma manifesteert zich op de naaktheid van de grond, zonder vragen op te roepen of antwoorden te eisen. Een diepe zwarte schoonheid heeft de aarde bedekt en zich meester gemaakt van het hart van de mens. De toeschouwer is een held, die zijn blik daar overheen laat glijden en de vleugels van zijn gedachten wijd moet uitspreiden om de uitdaging aan te kunnen.

De strakke schaduw van een tak onder het elektrische maanlicht draagt de echo van de geschiedenis van wat zich hier heeft afgespeeld.
De onzichtbare bladzijden van het boek waarin alles al geschreven is, fluisteren oude en nieuwe legenden van levenden en doden.

Uiteindelijk omhelst de nacht van de materie alle dromen van de wereld en maakt van alles één.

Works on canvas and paper
by GATO

ON THE EQUALITY OF THINGS

In een tijd van overvloed, drukte, herrie, gaat een raam open naar een zachte plek waar het lawaai
ruis wordt en uiteindelijk stilte. Het is een plek die alleen te zien is door zwevende bladeren en takken: een verzameling die een onnatuurlijke realiteit laat vermoeden.

Een hortus met heldere doeken en zwarte gesso: fragiele takken, vibrerende biezen en rieten,
varens, trossen, loof, guirlandes.
Verbeeld als een bijzondere botanica: van kleine studies naar steeds meer variërende en ruimere ranken. Naast elkaar als hiëratische zuilen,
moderne hiërogliefen, ragfijne Japanse karakters.

In het felle licht gevouwen bladschijven, soms diepzwarte schaduwen, op een warme mistige achtergrond. Zwevend in dimensies zonder proporties, de diepte is gissing.

Een momentopname uit een verhaal, een moment van groei die tevens sterven is. Een eeuwige herhaling die vanzelfsprekend gebeurt in al zijn onvermijdelijke ruwheid.

Beweging die tegelijkertijd lopen en stilstaan is.
Stilte waar ruis ontstaat en tot stilte weer verbleekt.

De planten zweven los van wortels, losse eilanden, aanleiding tot ontlokken. Details vervagen, vormen ontplooien zich in het essentiële.

Het onbewuste kantelt naar boven en
schenkt aandacht, ruimte, rust.

Luigi Pucciano (architect)

april 2014

Peter Cleutjens / NL
Isik Tüzüner / TR

In maart en april 2014 zijn werken van Peter Cleutjens en Isik Tüzüner te zien in Angle Gallery. De expositie INTERDIMENSIONAL LIGHT is een selectie van foto’s, video en stills waarin gespeeld wordt met licht en gevonden voorwerpen.

Van de Amsterdamse kunstenaar Peter Cleutjens (1967) toont Angle Gallery een selectie uit het werk dat hij zelf omschrijft als ‘lensvrije fotowerken’. Cleutjens is gefascineerd door het proces van fotografie en de fysieke eigenschappen van de techniek. Voor zijn project Autobiopin ontwierp en bouwde hij camera’s die zichzelf van binnenuit fotografeerden. Zijn doel was om binnen en buiten inwisselbaar te maken: het samenvallen van subject en object.

Voor zijn recentere fotogrammen gebruikt Cleutjens objecten die hij aantrof in de stad. Deze gevonden voorwerpen zelf komen niet in beeld. Juist het licht dat op de fysieke voorwerpen weerkaatst wordt zijn onderwerp: dit vangt Cleutjens op het fotopapier.

Cleutjens’ werk is eerder te zien geweest in onder meer Londen, Parijs, Noord-Ierland en Stockholm.

Van Isik Tüzüner wordt haar film “Talkative Love” getoond, en een selectie stills. In de film zijn beelden van Amsterdam bewerkt met de voor haar typerende felle, psychedelische kleuren. Tüzüner (Golcük, 1954) groeide op in Turkije en studeerde beeldhouwen in Istanbul, Amsterdam en Londen. Inmiddels woont en werkt zij al zo’n dertig jaar in Amsterdam. In haar werk spelen de stad en het gevoel van onderweg zijn een grote rol. Kunsthistorica Riet van der Linden beschreef Tüzüner’s stijl als “een uitbundige kleurrijke beeldtaal, die de vluchtigheid van het bestaan uitdrukt”. Deze beeldtaal is terug te vinden in verschillende dimensies van haar werk: zowel in haar geschilderde objecten als in haar foto- en videowerk.

De vluchtigheid van het bestaan is ook een belangrijk thema voor Cleutjens: bij hem is de lichtreflectie alles wat rest van een fysiek voorwerp. Deze thematiek resulteert bij Cleutjens echter in verstilde beelden, terwijl bij  Tüzüner de kleuren bijna psychedelisch van het scherm spatten. Ook hun fascinatie voor gevonden voorwerpen bindt beide kunstenaars: ze reizen rond door de stad en gebruiken gevonden voorwerpen als inspiratie en materiaal.

Het werk van Isik Tüzüner is eerder geëxposeerd in talloze tentoonstellingen in binnen en buitenland en is opgenomen in de vaste collectie van o.a. Gemeente museum Den Haag, Stedelijk Museum Amsterdam, het Kröller-Müller museum en in diverse particuliere collecties.

Jan van Munster

Jean-Marc Spaans

In januari en februari 2014 exposeert Angle Gallery een selectie lichtwerken van Jan van Munster en Jean-Marc Spaans. Het is de eerste keer dat de werken van deze befaamde lichtkunstenaar en lichtfotograaf naast elkaar te zien zijn.

De thematiek in het werk van kunstenaar Jan van Munster (Gorinchem, 1939) is één woord te vatten: energie. Sinds de jaren ’60 van de twintigste eeuw werkt hij dit thema uit in uiteenlopende media: beeldhouwwerken, architectuur, films, ijssculpturen en licht. Een aantal van zijn lichtwerken zijn nu te zien in Angle Gallery. Van Munster’s werk is eerder geëxposeerd in talloze tentoonstellingen in binnen en buitenland en is opgenomen in de vaste collectie van o.a. Stedelijk Museum Amsterdam, museum Boijmans van Beuningen , het Kröller-Müller museum en het Centrum voor Internationale Lichtkunst Unna.

Jean-Marc Spaans (Amsterdam, 1967) tekent met licht. In zijn fotografische werken creëert hij met licht vormen in de ruimte. Door de lange sluitertijd van zijn camera ontstaan patronen en vormen, waarin hij zelf soms nog als een schim zichtbaar is. Spaans exposeerde eerder in museum Boijmans van Beuningen, Galerie Nouvelles Images in Den Haag en Brutto Gusto in Berlijn. Hij woont en werkt in Rotterdam.

De werken van de twee kunstenaars, die in Angle Gallery voor het eerst gezamenlijk geëxposeerd worden, versterken elkaar. Het neonlicht van de sculpturen van Van Munster wordt letterlijk en figuurlijk gereflecteerd in de fotografie van Spaans.

Opening

De tentoonstelling wordt officieel geopend op zaterdag 11 januari 2014, van 16.00 tot 19.00 uur. Beide kunstenaars zijn bij de opening aanwezig. Tijdens de opening zal een spectaculaire lichtperformance te zien zijn, verzorgd door Bas Bossinade.

Angle Gallery is een jonge galerie aan de Weteringschans in Amsterdam. Eigenaar Maurice van Bakel, van huis uit architect, ontwierp zelf het interieur. Als een van de weinige galeries in Nederland specialiseert Angle Gallery zich in lichtkunst. De grote glazen pui en de ligging van de galerie op straatniveau maken dat de geëxposeerde werken een dialoog aangaan met de stad.

Noodzakelijk kwaad

Door een gang kom je in een kamer met twee deuren. Je opent een van de twee deuren en komt in een kleinere kamer met drie deuren. Je opent een van de drie deuren en komt in een nog kleinere kamer met vijf deuren. Je opent een van de vijf deuren en betreedt een piepklein kamertje met acht deuren. Door een raam zie je de aarde op raketsnelheid in de ruimte verdwijnen. De mentale energie van Albert Goederond is het vuur uit de brander van die raket. Het brandt, het stuwt, het splijt. Het rookt en het stinkt. Het duwt vooruit. Het verteert alle goede en kwade zaken, en laat ze nog een laatste keer schitteren, of misschien juist de eerste keer. Albert vertraagt de raket door de brander tegen een houten plank te duwen. Pyrografie is een folkloristische techniek: tekenen met een gloeiende metaaldraad in multiplex of hout. Hij heeft dit rare, moeizame ambacht naar zijn hand gezet. Vergeleken met gewoon tekenen geeft het branden een kleine vertraging aan de ‘flow’, waardoor de reflectie greep krijgt op het proces. Seven seconds of delay. On Kawara meets Paul Klee. Jenny Holzer fucks Van Gogh. Het resultaat van jaren werk – en decennia voorbereiding – is voor het eerst te zien in deze fantasmagorische show. Elk werk is een versmelting van flowchart, moodboard, stamboom en organogram; een weefsel van logo’s en letters, figuren en beelden, kreten en koppen, nummers en namen; adviezen van of voor anderen en waarschuwingen aan zichzelf; recapitulaties van sleutelmomenten uit het eigen leven en het recente verleden; kruiskoppelingen en dwarsverbanden tussen micro en macro, privé en publiek, fantasie en politiek, high art en haute finance, vastgoed en spiritualiteit. Er zijn fictieve en reële personages – Bernard Agneau, Herman Heinsbroek – die met hun gloedvolle aura het firmament van Goederond verlichten. Albert is geen outsider. Hij heeft overal vrienden. Hij citeert hun spreuken, maar is intussen wel zelf het orakel. Hij is een insider van de hedendaagse netwerksamenleving. De wereld die hij toont, of maakt, is ook de onze. Hij kerft de plattegrond van die wereld in een boom. Hoe meer verbindingen, hoe beter.

Camiel van Winkel (kunsthistoricus)

Oktober 2013

Selection of presented books:

Architecture

– Alvar Aalto

– Carlo Mollino

– Carlo Scarpa

– Japanese architecture & traditions

Design

– Andrea Branzi

– Shiro Kuramata

– Gaetano Pesce

– Ettore Sottsass

Art

– Eduardo Chillida

– Wolfgang Laib

– Juhani Pallaasma

– James Turrell

Photography 

– Moon atlas  ||  By Gerard Kuiper

– Thomas Ruff

– The color of nature || Pat Murphy

– The edge of vision ||  Lyle Rexer

Fashion

– Rei Kawakubo

– Christa de Carouge

– Yohji Yamamoto

– Visionaire  ||  Edition Touch

And more…

c//secrets

1 June - 22 June

Opening
1 June / 17.00 - 19.00

Isa Genzken / D
Eleni Kamma / GR
Christian Marclay / USA
Arno van der Mark / NL
Joke Robaard / NL
Q.S. Serafijn / NL
Joëlle Tuerlinckx / B
Heimo Zobernig / AU

Curated by
Arno van der Mark
Q.S. Serafijn

You said yesterday -
tomorrow

However crude the estimates, it is evident that Artists constituted a minority of the population as a whole, and it is equally evident that they were a hardly appreciable portion of that section that was known as The Cultural Sector.
Artist for Artist they were outnumbered by the more popular crowds that dominated The Cultural Sector: politically motivated artdecorators, swinging moneyloving arttalkers, hypocrite media-driven artentrepreneurs, entertaining painters, theocratic sculptors, silent performers. The Sector opened up for international Jet Set  and High Finance, no questions asked where the money came from,  all fiercely loyal to the self-indulgent mix of stardom and exclusivity.

Compared to this elite oligarchy, Artist’s influence could only be based on cohesive ideology. Artist’s support was not popularly based, Artist’s ideology was not spread through press and media, their numbers were too small.
Artists had no clear strategy to seize power in The Cultural Sector. As they kept to the spirit of their artistic ideal, they compromised the effectiveness of their organisation.
No organisation means: no return on investment. Isolated Artists were subjected to intimidation from potential commisioners and prospective clients to reduce their effort and accomodate to The Sector. Artists declined to accept dirty work, they refused to sweep chimneys and black their fingers.

Artists stuck to their cohesive view.  A distance in time of 20 years average, say a generation, has made this cohesion the more apparent.

Fred Wagemans

(Director at Kunstruimte Wagemans)

March 2013

c//line up

11 May - 29 May

Arno van der Mark / NL
Charlie Roberts / USA
Q.S. Serafijn / NL
Richard Tuttle / USA
Robbert Weide / NL
Albert van Westing / NL

Curated by
Arno van der Mark
Q.S. Serafijn

You said yesterday -
tomorrow

However crude the estimates, it is evident that Artists constituted a minority of the population as a whole, and it is equally evident that they were a hardly appreciable portion of that section that was known as The Cultural Sector.
Artist for Artist they were outnumbered by the more popular crowds that dominated The Cultural Sector: politically motivated artdecorators, swinging moneyloving arttalkers, hypocrite media-driven artentrepreneurs, entertaining painters, theocratic sculptors, silent performers. The Sector opened up for international Jet Set  and High Finance, no questions asked where the money came from,  all fiercely loyal to the self-indulgent mix of stardom and exclusivity.

Compared to this elite oligarchy, Artist’s influence could only be based on cohesive ideology. Artist’s support was not popularly based, Artist’s ideology was not spread through press and media, their numbers were too small.
Artists had no clear strategy to seize power in The Cultural Sector. As they kept to the spirit of their artistic ideal, they compromised the effectiveness of their organisation.
No organisation means: no return on investment. Isolated Artists were subjected to intimidation from potential commisioners and prospective clients to reduce their effort and accomodate to The Sector. Artists declined to accept dirty work, they refused to sweep chimneys and black their fingers.

Artists stuck to their cohesive view.  A distance in time of 20 years average, say a generation, has made this cohesion the more apparent.

Fred Wagemans

(Director at Kunstruimte Wagemans)

March 2013

C//back up

17 April - 8 May

Arno van der Mark / NL
Alan Murray / UK
Hirsch Perlman / USA
Q.S. Serafijn / NL
JCJ Vanderheyden / NL
Roy Villevoye / NL

Curated by
Arno van der Mark
Q.S. Serafijn

You said yesterday -
tomorrow

However crude the estimates, it is evident that Artists constituted a minority of the population as a whole, and it is equally evident that they were a hardly appreciable portion of that section that was known as The Cultural Sector.
Artist for Artist they were outnumbered by the more popular crowds that dominated The Cultural Sector: politically motivated artdecorators, swinging moneyloving arttalkers, hypocrite media-driven artentrepreneurs, entertaining painters, theocratic sculptors, silent performers. The Sector opened up for international Jet Set  and High Finance, no questions asked where the money came from,  all fiercely loyal to the self-indulgent mix of stardom and exclusivity.

Compared to this elite oligarchy, Artist’s influence could only be based on cohesive ideology. Artist’s support was not popularly based, Artist’s ideology was not spread through press and media, their numbers were too small.
Artists had no clear strategy to seize power in The Cultural Sector. As they kept to the spirit of their artistic ideal, they compromised the effectiveness of their organisation.
No organisation means: no return on investment. Isolated Artists were subjected to intimidation from potential commisioners and prospective clients to reduce their effort and accomodate to The Sector. Artists declined to accept dirty work, they refused to sweep chimneys and black their fingers.

Artists stuck to their cohesive view.  A distance in time of 20 years average, say a generation, has made this cohesion the more apparent.

Fred Wagemans

(Director at Kunstruimte Wagemans)

March 2013

C//update

23 March - 13 April

Finissage
13 April / 14.00 - 17.00

Guillaume Bijl / B
Peter Fend / USA
Daan van Golden / NL
Arno van der Mark / NL
Joke Robaard / NL
Q.S. Serafijn / NL

Curated by
Arno van der Mark
Q.S. Serafijn

You said yesterday -
tomorrow

However crude the estimates, it is evident that Artists constituted a minority of the population as a whole, and it is equally evident that they were a hardly appreciable portion of that section that was known as The Cultural Sector.
Artist for Artist they were outnumbered by the more popular crowds that dominated The Cultural Sector: politically motivated artdecorators, swinging moneyloving arttalkers, hypocrite media-driven artentrepreneurs, entertaining painters, theocratic sculptors, silent performers. The Sector opened up for international Jet Set  and High Finance, no questions asked where the money came from,  all fiercely loyal to the self-indulgent mix of stardom and exclusivity.

Compared to this elite oligarchy, Artist’s influence could only be based on cohesive ideology. Artist’s support was not popularly based, Artist’s ideology was not spread through press and media, their numbers were too small.
Artists had no clear strategy to seize power in The Cultural Sector. As they kept to the spirit of their artistic ideal, they compromised the effectiveness of their organisation.
No organisation means: no return on investment. Isolated Artists were subjected to intimidation from potential commisioners and prospective clients to reduce their effort and accomodate to The Sector. Artists declined to accept dirty work, they refused to sweep chimneys and black their fingers.

Artists stuck to their cohesive view.  A distance in time of 20 years average, say a generation, has made this cohesion the more apparent.

Fred Wagemans

(Director at Kunstruimte Wagemans)

March 2013

Reveal and Conceal

“Imagine that there are three doors; the first one is completely closed, the seconde one is completely open, and the third one is half-open. Wich door would you choose?” Hak Min Lee asks. His choice? The third one, no doubt about it. “Because it leaves room for the viewers imagination”.

Putting his hunch to the test, in Reveal and Conceal, he experiments with the interplay between hidden and visible elements and how this affects our curiousity. He visualises this in a large wooden cabinet consisting of a multitude of different-sized drawers. Some are large, others are tiny. Some are completely transparent, made up of only an empty frame, some are completely closed, and others are just the tiniest fraction open.

In short, the cabinet manages to combine two states that are completely at odds with one another: both revealing and concealing at the same time. And this is precisely where we can find the key to unlock our imagination, believes Hak Min.

encounter

Liquid wall sculptures are frozen in the exact moment before they release a gathering drop of fluid. Seemingly pliable organic vessels invite touching but respond with rigid, unyielding surfaces. Normally hidden glands and organs are yanked from their bodily context and revealed to be strangely beautiful individual forms.

Van Bakel’s work is, in fact, a continual study in opposites: it is both dynamic and static, transparent and opaque, reflective and absorptive, artificial and natural, familiar and alien.

But van Bakel’s work is not only organic, it also reflects a machine-made, manufactured aesthetic. In a way that few craft practitioners or artists can ever hope to attain, these pieces demonstrate a potent unmistakable design sensibility known as product semantics, as well as an intuitive grasp of grip-based ergonomics, even though it is likely that neither of those concerns was paramount to the artist’s intention.

It is clear that van Bakel has been a fan of scientific imagery, especially of nature with its various iridescent birds, bioluminiscent fish, and improbably-enabled insects. She seems particularly inspired by the hidden imagery provided by microscopy, particulary the popping, three-dimensionally intricate details that the scanning electron microscope provides. These images, in my own experience, have a restorative effect. They restore the sense of wonder, the precious inner feelings of awe that one has as a youth.

For van Bakel, her projects investigate life, what life looks like at an early but advancing state; if there is such a thing as a big secret to be revealed about here work, it might in fact be this: much of her work is about life itself – about coaxing the mystery, that incandescent and magical-when-it-is-experienced spark, out of pure lifeless matter.

From: ‘Encounter’

Text by: Steven Skov Holt,

Editor, critic and curator CCA / California College of the Arts.

Simone van Bakel Website